Suç Toplumundur! -köşe

 

  Yaşadığımız hayat,  bir kalem ve bir kağıt yalnız silgimiz yok.Yaptıklarımız silinmeksizin bizim hanemize işleniyor.Yaptığımız hareketleri de yazıyoruz, toplumun bize verdiği cevabı da, belki de yanlış yapıyoruz bir kalemle hitap ederken kirli toplumumuza.Ama kağıdımızı atamıyoruz işte kalemimizi kırıyoruz iki parça olsun ve başka biri de yazsın diye gördüklerini.Suç işlemeye eğilimli olarak doğmuyoruz ama kağıdımıza kaydettiğimiz, gördüklerimizin hangisi mantıklı geliyorsa onu yapmaya başlıyoruz.Sonra işte suçumuz konuşmaya başlıyor.Her insan ''tabulerasa'' yani boş levhadır diyen John Luck; Kişiye başlı esaret yoktur.Boş levhadır insan.Toplum da etki ettikçe o levha dolar diyerek kağıdımızdaki suçların aslında bizim suçumuz olmadığını suçlunun toplum olduğunu en güzel şekilde anlatmıştır.Peki ya levhası dolmayanlar? onların kağıdı boştur.Çünkü yazacak kalemleri yoktur da ondan suçu işlediklerinde kendilerini haklı bulurlar.Neden, çünkü düşünemez suçun ne olduğunu bilemezler.Suç sonradan öğrenilir ve hayatlarının en büyük darbesini burda yerler.Fakat suçun sonradan öğrenildiğini ve özendirildiğini bilmez.Albert Bandura bu konu hakkında ''İnsan çevresini gözleyerek öğrenir.'' Yani su konduğu kabın şeklini alır misali çevresi; dahiler-zekiler ile dolu zengin birinden suç işlemesi beklenmez ama kötü toplumlarda insanlar suçsuz olsalar bile giyim tarzları bile hayatını göremeyenler tarafından beğenilmez bu da o tertemiz insanları suça iter.Toplumun zorladığı geçimsizlik insanı suça iter.İnsanın ölümden sonra en büyük korkusu dışlanma korkusudur.İşte dışlanmamak için yapar o suçu ve daha sonra ölümüne kadar belki de güneş yüzü görmeyecektir.Yalnızca toplum sorumludur suçu işleyenin suçu yoktur demiyorum ama toplum insanı çok fazla etkiliyor.Bir düşünün ki ıssız bir ada da dünya ya gelseydiniz suç işleme gereksinimi duyarmıydınız? Hayır çünkü kimseye iyi görünmek zorunda değilsinizdir.Bu da toplumun suçluluğuna bir vurgudur.