Mevlana ne olursan ol gel der, hoşgörü dilinde
Taşmış bir iman var, sem’a güneşi zikrinde
Gökyüzündeki gül topraktan çıkar şiarıdır
Ezânı duy cerihamın hoşgörü, nefsi kaldır
Yunus Emre gözetirdi birlik ve kardeşliği
Paylaşırdı yaşantısı olanı, dindeki eşitliği
Yardım ederiz, ırk ayrımı yapmayız biz asla!
Yolu haktır Türk’ün bağlıdır yoluna ihtirasla
Taşan bir iman var göğsünde, yer gök Allah zikrinde
Hor görenlerin temizlenmesi için bu yağmur da sel de
Mü’minler tek duvarın tuğlası ki yıkılır mı?
En büyük afet gelse, hoşgürü kırılır mı?
Tevhidi emel sayanlar toplandık, neslimiz hoşgörü
Mücahidler kenetlendik, duysunlar nedir hoşgörü
Biz ilmin peşindeyiz düşürmeyiz hakikatten
Bu vatan kazanıldı, insan-ı kâmil ceddimden
Sözlerin en güzelini hitap edene bin sevap
Güvencin kime, yürüyen meyyit sonun turap
Ensar ol fâni dünya da kurtar kefenini
Hakk’ı ufka sor, o da söyler fetih dinini
Çınar ağacı gördün mü köklü, sarıl ona
Altıyüz yıl ömür yetmez, hoşgörü yayana
Süleyman karıncanın hakkını gözetirse
Nesli her millete açıktır, Fatih örnekse
Ey nesil dedikleri gerçek olan Âsım nesli!
Hoşgörü yay, güller açsın gönlüne ebedi
Tahasın, Asımsın bitmez hoşgörü imtihanı
Sen böyle oldukça yere düşmez şehit kanı!
0 Yorumlar