KADIN -köşe - Murat Şah VURAL

KADIN -köşe

 

İnsanların düşünmeyi bıraktığı ve her işi başkalarının onlar için yaptığını tasvir etmek bile güç bir durumken, bunun gerçekleştiği hâl ile yüzleşmek üzücüdür.

Dengecilik isteyenlere ‘’fikir özgürlüğü’’ adı altında istediklerini veren ya da verildiği sanılan insanlardan bahsediyorum.Aslında kalıplaşmış tabirlerden çıkıp da farklı bir ses olmak istiyorum.Yani kafasını bu ‘sosyal sistem’ ile bozmuş insanların ve bir makine bir sistem haline getirilmeye çalışılan ‘’KADIN’’dan bahsetmek istiyorum.

Biraz İslam Hukuku biraz Batı Felsefesi ve eser miktarda da haykırış ve fısıltılardan söz edeceğim.O yüzden de bir şiir seçtim.Adı duygularıma dokunan ve gönlümde yer edinmiş bir şiirden.Aslî atfı Nuri Pakdil’e olsa da bence burada Erdem Bayazıt ‘’KADIN’’dan bahsetmiştir...

 Beton duvarlar arasında bir çiçek açtı
Siz kahramanısınız çelik dişliler arasında direnen insanlığın
Saçlarınız ızdırap denizinde bir tutam başak
Elleriniz kök salmış ağacıdır zamana
O inanmışlar çağının.

Zaman akar yer direnir gökyüzü kanat gerer
Siz ölümsüz çiçeği taşırsınız göğsünüzde
Karanlığın ormanında iman güneşidir gözünüz
Soluğunuz umutsuz ceylanların gözyaşına sünger.

Gün doğar rüzgar eser bulut dolanır
Rahmet şarkısı söyler yağmurlar
Alnınız en soylu isyandır demir külçelere
Gürültü susar ses donar sevgi tohumu patlar
Sessiz bir bombadır konuşur derinlerde.

Öyle bir canlı düşünün ki ‘canlandığı ilk günden itibaren’ içerisinde sanat, edebiyat ve diğer pozitif bilimleri barındırsın.(Buraya Rus ve Alman edebiyatlarından birtakım roman karakterlerini yazmak isterdim lakin parantez içinde kalması daha hayırlı geldi..)Evet evet! Tam da öyle…

Bir hadistir:’’Kadınlar hakkında iyilik ve hayır tavsiye ediniz. Çünkü onlar kaburga kemiğinden yaratılmışlardır. Kaburga kemiğinin en eğri tarafı da üst tarafı, uç kısmıdır. Eğer onu doğrultup düzeltmeye kalkışırsanız, onu kırarsınız. Kendi hâlinde bırakırsanız daima eğri kalır. Öyle ise birbirinize, kadınlara iyi davranmayı tavsiye ediniz."

Bir insanın yaşam standartı bir başkasının hayatını süslemek olabilir mi? Diye sormaya gerek kalmıyor kadın kelamından sonra.

‘’İyi hoş da İslam kadına hak vermiyor ki kardeşim!’’ demeyelim diye en sahih kaynaklardan araştırmalar yapıp sizlere sunuyorum.Kaynaklardan dileyen olursa yorumda bahsederim..

Öncelikle İslam hakkında net bir araştırma yapmadan, tıpkı diğer kavramlarda olduğu gibi, bir eleştiri yapmak kabul edilemez.Televizyonda veya radyoda gördüğümüz her şey doğru değildir! Kuklaya bakıp kuklacıyı unutmayalım.. İslam bütün canlıların hakkını savunmuştur.Bunu  açık ve net bir tabirle göğsümüzü gere gere söylemeliyiz! Bir örnek verelim:Peygamberimiz(s.a.v) altmış üç yıllık hayatının en büyük zaferine yol almaktadır. On bin kişilik bir ordunun başında baba ocağı, ana vatanı Mekke'nin kapısına dayanmak üzeredir.
Ordunun en önünde ilerlerken yolları üzerinde yeni doğum yapmış dişi bir köpekle yavrularını görür. Arkadaşlarından Suraka oğlu Cuayl'i çağırarak emir verir.
- Anneyle yavrularının önünde duracak ve ordunun tamamı geçinceye kadar onlara nöbetçilik edip, ezilmekten koruyacaksın.
Dişiyle yavruları rahatsız edilmemiş fakat on bin kişilik Fetih ordusu istikametini değiştirmiştir.
 Şu merhamete bakın! Şu sevgiye bakın! Ve kalkıp da bu peygamberin dinine ‘’kadına değer vermiyor!’’ demek cahillikten bir adım öteye geçemeyecektir.İslam’ı bu şekilde itibarsızlaştırmaya çalışmak da komiktir.

İslam’a bir de bu çerçeveden bakalım..(her tarafını konuşmak istiyorum aslında!)

“Kadınlarla güzel geçinin” hadisi şerifi ile başlayalım.Bir peygamberin bunu söylemesini gerektirecek hâl elbette ki sahabede yoktu.Onlar bizler gibi yüzleri kara gönülleri kara insanlar değillerdi..Bizlere ikaz ediyordu bu hadis ile.. Kadınlarla güzel geçinin!Diyordu.. “Sizin en iyiniz, hanımına karşı en iyi olanınızdır” Diyordu.Birazdan ‘’medeniyetin beşiği olarak tanımladığınız yerlerden de bahsedeceğim.’’

Çektiği ızdırapların, döktüğü gözyaşlarının mükafatını; “Cennet, anaların ayağı altındadır“ hadisiyle alan kadın, saadeti İslâm dininde buldu.Oysa diğer medeniyet(!) gibi gözükenler kadına bir fabrika bir sistem niteliği ile bakıyordu.. Ana olmanın büyüklüğünü o zaman anladı.

Sahabe(r.a) geldi ve peygamberimize(S.a.v) şöyle sordu:

— Ya Resulallah, insanlar içinde kendine iyi davranmaya en layık olan kimdir?

— Anandır.

— Ondan sonra kimdir?

— Anandır.

— Ondan sonra kimdir?

— Yine anandır.

— Sonra kim gelir?

— Baban. (8 )

İşte böylece kadın, layık olduğu değerlere İslâm ile kavuştu. Cemiyet hayatında kadının da bir yeri olduğunu takdir edemeyenlere İslâm, makul ifadelerle şu gerçeği kabul ettirdi: Allah Teala, her şeyi çift yarattığını, zürriyetin devamı için her iki cinsin kendine ait vazifeleri bulunduğunu böylece, cemiyet hayatında, kadının vaz geçilmez bir unsur olduğu kabul edildi.Kadını içinde bulunduğu yürekler acısı durumundan kurtardıktan sonra, İslâm’ın ona lütfettiği maddî ve manevî imkanları sırayla gözden geçirelim:

“Ey insanlar! Doğrusu biz sizleri bir erkekle bir dişiden yarattık. “(132) “Ey insanlar! Sizibir tek nefisten yaratan, ondan eşini vareden ve ikisinden pek çok erkek ve kadın meydana getiren Rabb’inize hürmetsizlikten sakının.

İslâm dinine ilk giren Peygamberimizin hanımı Hatice validemizdi.Hatice annemiz bir iş insanıydı.Ticaret kervanları vardı.Eğer İslam kadına çalışmamayı emretseydi mü’minlerin annesi hiç çalışır mıydı?  İslâm’ın ulu kitabı Kur’an-ı Kerim, resmen bir kitapta toplanınca, müminlerin annesi Hz. Hafsa’ya teslimedildi. Hz. Ebubekir’in hilafetinden Hz. Osman’ın hilafetine kadar yıllarca onun yanında kaldı.

Bir de verilen hükümleri bilmediği için baş kaldırmaya çalışanlar var.Açıklayalım..

‘’Şahitlikte iki kadın bir erkek yerine geçiyor.’’ ‘’Nasıl olur resmen İslam kadınlara değer vermiyor!’’ demeden önce ikazıma kulak veriniz.

Kuran’da rabbimiz şöyle buyurmaktadır:’’Kadınlardan biri unutursa, diğeri ona hatırlatır.’’ Yani kadının erkekten farklı bir durumu vardır demektir.Ayları mazaret ile geçen kadına burada da haklar tanımaktadır kısaca! ‘’Hamil, viladet ve nifasiyete ait birçok ruhî tegayürler, tabii ve mûtad sayılan asabiyetler gösterir…’’

İslam Hukuku konusunu daha fazla uzattığımız bir diğer yazıda daha fazla soruya cevap vereceğiz.Sözlerin aslı ile bu konuyu özetleyelim:

‘’Erkek veya kadın, mümin olarak, kim yararlı işler işlerse, işte onlar cennete girerler.Kendilerine zerre kadar zulmedilmez.’’

Gelelim dünya üzerine…

İslâmiyet’in geldiği çağda kadın, yeryüzündeki hemen bütün milletlerde aşağılık bir mahluk olarak kabul ediliyor, zelil, hakir ve esir bir durumda bulunuyordu!

Eski Hint hukukuna göre kadın, evlenme, miras ve diğer muamelelerde hiçbir hakka sahip değildi.

Kadının murdar temayüllere, zayıf karaktere ve kötü bir ahlaka sahip olduğu kabul ediliyordu.

Budizm’in kurucusu Buda, önceleri kadınları dinine kabul etmiyordu. Nihayet bir çok tereddütten sonra kadınları dinine kabul etmiş fakat bunun Budist toplumu için çok tehlikeli olduğunu söylemiştir.

İsrail hukukuna göre kızlar, babalarının evinde bile hizmetçi gibidirler. Baba onları satabilir. Boşanma hakkı keyfi bir surette kocaya aittir. Kızlar, ancak başka bir varis bulunmadığı taktirde babalarının miraslarına nail olabilirler.

“İran’da, Sasani devletinde, kız kardeşle evlenmek caizdi. Hatta bu teşvik edilirdi. Kan hısımlığının, kız kardeş ve annelerin saygıya değer hiçbir hususiyetleri yoktur.”

Noldu? Tiksiniyor musun? Halbuki, bu olaylar 1450 sene önce olmuştur. Ya şimdiki olanlara ne dersin? Geçen senelerde, İsviçre’de,“Kız kardeşlerle evlenilebilir” diye kanun çıkarttılar. “Erkek, erkekle evlenebilir” diye de kanun çıkardılar.

 Hatta daha da kötüsü var. . Kadının biri köpekle evleniyor.

Belediyede nikah kıyılırken dostları tebrik etmeye geliyorlar. Biz de tebriklerimizi sunuyoruz(!)iğrençler gerçekten.

Devam ediyorum..

Yunanistan ve Roma’da kadın, hiçbir şahsiyete ve hakka sahip değildi. Eflatun’a göre, kadın,orta malı gibi elden ele gezmeli imiş.

Çinlilerde kadın, insan sayılmaz, ona isim bile takılmazmış.

İngiltere’de, milattan sonra beşinci asırdan, on birinci asra kadar, kocalar, karılarını satabilirlerdi. İlk günahın işlenmesine sebep olan ve böylece insanlığın felaketini hazırlayanın bir kadın (Havva validemiz) olduğuna inanan karamsar Hristiyan milletler, kadına daim bir “Şeytan” nazarı ile bakmışlardır.İngiltere’de kadın, murdar bir mahluk sayıldığından İncil’e el süremezdi.

Bu vaziyet ancak Kral VIII. Hanry’nin (1509-1547) devrinde parlamentodan çıkan bir kararla sona erdi. Bu karara göre kadınlar, İncil okuyabileceklerdi

Avrupa’da ve bütün dünyada, kadınlar, hesaba katılmayan bir sürü idi. Alimler ve filozoflar, kadın hakkında şöyle münakaşa ediyorlardı:

Kadının ruhu var mıdır?. Yoksa o ruhsuz bir yaratık mıdır?. Eğer ruhu varsa, acaba o insan ruhu mudur?, yoksa hayvan ruhu mudur?. Onun ruhunun insan ruhu farz edildiği taktirde, o zaman onun erkeğe nisbetle insanî ve içtimaî durumu kölenin durumu gibi midir, yoksa o köleden biraz daha yüksek bir yaratık mıdır?.

Hatta Yunan’da ve Roma imparatorluğunda kadının sosyal ve haysiyetli bir mevkiye sahip olduğu kısa devrelerde bile bu durum, ancak şahsi sıfatları sebebiyle mahdut kadınlara veya meclislerin süsü, aralarında övünme ve gösteriş vesilesi olarak onları teşhir etmeye meraklı zengin ve müsriflerin israf ve lüks vasıtalarından bir vasıta olmaları hasebiyle başkentin kadınlarına has bir durumdu.Lakin buna rağmen kadın, erkeğin gönlüne sevdirdiği şehvetlerden sarfı nazar ile kendi kişiliği içinde, kendine has bir haysiyete sahip olmaya layık ve insani bir mahluk gibi hiçbir zaman hakiki ihtiram mevkiine yükselemedi.

 Böylece bu durum Avrupa’da kölelik ve derebeylik devirlerinde de devam etti.

O devirlerde kadın, cehalet içine gömülmüş olduğu halde, bazen şehvet ve lüks oyuncağı olarak kullanılır, bazen de yiyen, içen, gebe olan, doğuran, hayvanlar gibi geceli gündüzlü çalışan, ihmale uğramış bir yaratık olarak kendi haline terk edilirdi. Hatta bu durum Sanayi İhtilali gelip çatıncaya kadar devam etti.

Sanayinin gelişmesi ile Avrupalı kadına isabet eden felaket, geçmiş tarihinde isabet edenden daha da kötü Teknik ve sanayi hareketi, kadınları ve çocukları çalıştırdı. Aile rabıtalarını parçaladı ve ailenin kuruluş düzenini bozdu. Lakin çalışmasından, haysiyetinden, ruhi ve maddî ihtiyaçlarından en fazla karşılık ödeyen sadece kadındı. Hatta kadın, evli, aynı zamanda anne olsa kendisini beslemesi için çalışmaya mecburdu.

Başka bir yönde de, fabrikalar kadını en kötü bir şekilde istismar etti. Böylece onu saatlerce çalıştırdılar ve aynı fabrikada aynı işi yapan erkeğe daha fazla ücret verdiler. 

Birinci Dünya Savaşı koptu. Bu savaşta, Avrupa ve Amerika gençliğinden on milyon insan ölüp gitti. Kadın, bütün çirkinliğiyle beraber çalışma kasvetiyle yüz yüze geldi. Milyonlarca kocasız kadın vardı. Bunların kocaları ölmüş, yahut harpte yaralandığından çalışamaz duruma gelmişti. Veyahut, korku, gürültü, zehirli ve boğucu gazlar sebebiyle sinirleri bozulmuş, deli olmuşlardı.

Bir kısmı da dört senelik hapisten sonra asabını dinlendirmek ve biraz yaşamak isteğiyle çalışmak, yorulmak ve tahammül isteyen, evlenme ve evlilik hayatı yaşamaktan kaçıyordu. Bir başka yönden, orada harbin tahrip ettiklerini tamir ve fabrikaların çalışmasını eski haline koymaya kafi gelecek miktarda çalışan erkek eli olmadığı için, kadının çalışması bir zaruret halini aldı. Çünkü, çalışmadığı taktirde bizzat kendisi ve bakmağa mecbur olduğu çocuklar ve ihtiyarlar açlık tehlikesine maruz kalacaklardı. Kadın, çalışınca da ahlakından vazgeçmek zorunda idi.Çünkü, o gün için kadının namuslu olması, ekmeğine mani bir kayıt durumundaydi. Zira, fabrikatör ve onun adamları sadece çalışan el istemiyorlardı. Onlar, bu durumu bulunmaz bir fırsat telakki ederek hareket ediyorlar, böylece peşinde koştukları kuşlar, aç olarak -tane toplamak için kendiliğinden yere düşüyorlardı. Artık onların, bunları avlamasına ne mani olabilirdi?.Acaba vicdan mı?. Ne gezer, mademki zaruretleri için sevgiyle kendini peşkeş çekecek bir kadın vardır, o halde iş isteyenlerden ancak kendini teslim edenlere iş verme zihniyeti hakim olmalıydı ve öyle oldu. Kadın, isteyenlere kendini teslim ederek fabrika ve ticarethanelerde çalışmakla şu veya bu yolla arzularını tatmin etme mecburiyetinde bırakıldı. Lakin onun esas meselesi bu sefer daha çok alevlendi. Kadının çalışmaya olan ihtiyacını fabrikalar istismar etti ve hiçbir akıl ve vicdanın hoş görmeyeceği zalimce muamelesine devam etti.Kadına, aynı yerde ve aynı işte çalışan erkeğin ücretinden daha az ücret veriliyordu. Kadına ait ne kaldı ki, o kendini, kadınlık gururunu ve haysiyetini harcadı. Aralarında varlığını hissettiği, hayatına kattığı, böylece saadet ve gurur duyduğu aile ve çocuklarına olan tabiî ihtiyacından bile mahrum bırakıldı. Buna mukabil en basit ve bedahetle kabul ettiği tabii hakkı olan “Ücrette erkeğe eşitlik hakkı”nı alabildi mi?. Avrupalı erkek kolay kolay hakimiyetinden vazgeçmedi.

O halde bu çatışmada kullanmaya elverişli silahları kullanmak gerekiyordu. Kadın, grevleri, gösterileri, toplantı ve kongrelerdeki konuşmaları ve basını hedefine ulaşmak için birer vasıta olarak kullandı. Sonra kendisine yapılmakta olan zulmü menbaından kesmek için, mutlaka kanun yapma yetkisinde erkeğe iştirak etmesi lazım geldiğini anladı. İlk önce seçme hakkını talep etti. Sonra bunun arkasından gelen parlamentoda temsil hakkını talep etti. Çünkü o erkeğin yaptığı işin aynısını yapıyordu.Onun mantıkî bir sonucu olarak, mademki, her ikisi de aynı yolda hazırlanmışlar ve bir tek öğrenim yapmışlar o halde, erkek gibi devlet memuriyetlerine girmeye hak iddia etmeliydiler. Bu, Avrupa’da kadının haklarını elde etmek için yaptığı mücadelenin hikayesidir…

Orada, kadın hakları konusundaki her adım, erkek istesin istemesin bir diğer karşıt adımı hazırladı. Böylece dizgini elinden kaçırmış ve çözülmelerle çökmüş olan bu toplumda bizzat kadın dahi artık kendi işine kendisi malik değildi.

Bütün bunlara rağmen, demokrasinin beşiği olarak kabul ettikleri İngiltere’de, devlet memuriyetlerinde çalışan kadına, erkekden daha az ücret verilmekte ve hala da buna devam edilmektedir.

Birkaç cümle ile de Komünist alemdeki kadına göz atalım.

Bu ülkelerdeki kadının durumu,Ayrupa’daki kadınların durumundan çok daha beterdir. O nazik eller, o zayıf vücut, ağır sanayide, gece gündüz vardiya usulü olarak çalıştırılıyor.

Erkek, bir fabrikada kadın, bir fabrikada; yani karı-koca ayrı ayrı fabrikalarda ya da çiftliklerde çalıştırılıyorlar. Çocuk,bakım yuvasına bırakılmış, üçünün bir araya gelmesi büyük mesele.Çünkü erkek eve geliyor kadın yok, kadın eve geliyor erkek yok… Nerededirler, ne yaparlar,nasıl yaşarlar, bunu arayıp sormalarına da imkan yok, kendilerini de bilmezler. Kadın,mutfakta bir kap yemek pişirmenin saadetinden çok uzaktır. Çünkü, mutfak yok. Varsa da üç-beş aileye bir mutfak, dolayısıyla da tadı yok burada hayatın…Orada kadın, koluna bir bilezik, boynuna bir kolye takmaktan mahrumdur. Çünkü,mülkiyet yok, para yok…Yaşama bakımından bir erkek hayatı, fakat vücut ve ruh bakımından kadın olan bu insanlar, her şeyi unutabilmek ve ızdıraplarını dindirebilmek için derin ve korkunç bir sefahete atılıyorlar. Fakat iş yine bitmiyor. Esir hayatı, ölünceye kadar devam ediyor.Böylece, bir makinadan farksız olan kadın için, dünyanın hangi saadetinden dem vurulabilir. Hem bu kadın ne için çalışıyor, çalıştırılıyor. Para için mi?. Ev yapmak için mi?.Eşya için mi? Hayır hayır, hiçbirisi için değil. Çünkü, Komünist memleketlerde mülkiyet yok, bir mala sahip olmak yok, malı olmayan, malını dilediği gibi harcamayan ve inandığı yollara veremeyen bir insan için saadet hayaldir. Kim ne derse desin, inanmayınız.

 

 

 

Kaynak:1-Kuran-ı Kerim.

2-Çeşitli Hadis Kaynakları

3-Fıkh-ı Ekber

4-İslam’da Kadın

5-İslam’ın etrafındaki şüpheler

6-Gençliğin İmanını Sorularla Çaldılar

Yorum Gönder

0 Yorumlar