EDİRNELİ KABİL -şiir - Murat Şah VURAL

EDİRNELİ KABİL -şiir

 


Bir aşka ‘‘merhaba!’’ dediklerini duymadım

Gövdemi oluştururken baklalar altından

Bir set ördüler

Edirne’de ‘’yaşamaz bu!’’ dedi.

Benim için.

Derbeder bir anne karnında duyduğum ilk cümle!

Doğru-yanlış ne anlamı vardı..

Bir içki sofrasında sarhoş olmadım

Nergiz çiçekleri değil göğsümdekiler

Ya da kaybetmedim cümlelerimi

Suçlanırken benim parçam, benim yüzümden

‘’Dudağı da yarım doğar

Cümlesiz kalır, devrilmiş bedeni de’’

Heyhat! Duydum bunu doktor!

Bu şiiri bir devrimci olarak yazıyorum

Dünyaya yürümesiyle meşhur olan hani!

Duy beni kulaksız bedeninle

Şah, gülümsemeyi öğrenemez değil,

gülemez dediğini

unutmadım

İlk düşmanım.Kabilim!

Çatlattığın bu sevinçli sel,

Korkunç bir hezeyandır şimdi

oralarda

Mürekkep utanır mı?

Bedenimde seni bir kez arasam

Şehrin derinliklerinde şehri bulsam..!

 

Haklı çıkmadın doktor

Doğarken sana baş kaldırarak doğan

Gökleri göğsünde taşıyana yenildin

Bazıları ruh geçirdi dişime

Çağdaş ürpertileri gördüm artık

Hüznün sakladığı kişiye

‘’merhaba!’’ dedim.

Karanlık mıydı bu cümleler?

Sahi,

gerçekler arınmaktan ırak mı?

Polis raporlarında

Rüyalar, hayaller hatta küfür dolu zihinler var mı?

Peki, ‘’bir hayatı çalanların

Suçu da yazılıyor mu?’’

 

Gün dönerdi bedenime

Yalnızlık sokaklarında seni aradım

Pıhtılaşmış düşüncelerimde,

Düşman oldum tüm doktorlara

Benzimde terler akarken ateşten

Yekpare gökte kan görünce

Zorla okuduğum şiir gibi

Hatırlattın kendini

Hecelere beklediğin aydınlığı ayırıyorum

Beni bul bu satırlarda

Edirneli Kabil

Ben ölmedim, gözlerindeki namludan

Cümlelerim de yarım kalmadı henüz

Haykırdım, kuşaklarda sızı yapan ne varsa

Sana geldi sıra

Kabil’im

Tan yerini ağırtma vakti gelmedi mi?

 

 

 

 

Yorum Gönder

0 Yorumlar